Οι εργαζόμενοι στον χώρο του χορού εδώ και πολλά χρόνια διεκδικούμε:
• την ισοτίμηση των πτυχίων επαγγελματικών σχολών χορού με πτυχία της πανεπιστημιακής βαθμίδας
• την ίδρυση Πανεπιστήμιου χορού
• την δημιουργία στέγης χορού
• την εισαγωγή μαθημάτων χορού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση
• επιχορηγήσεις για τη δημιουργία καλλιτεχνικού, ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου
Ταυτόχρονα μαζί με εργαζόμενους σε άλλους εργασιακούς κλάδους, διεκδικούμε :
• επαρκή ασφάλιση και συνταξιοδότηση
____________________________________________________________
ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ
Ένας χορευτής για να ξεκινήσει τις επαγγελματικές σπουδές του, συνήθως μετά από πολύχρονες σπουδές σε ερασιτεχνικές σχολές, δίνει εξετάσεις στην μοναδική κρατική σχολή που έχουμε, την ΚΣΟΤ, ή δίνει εξετάσεις σε επιτροπή του υπουργείου που θα του επιτρέψει μετά να φοιτήσει σε κάποια από τις αναγνωρισμένες από το υπουργείο πολιτισμού επαγγελματικές σχολές χορού. Μετά από τρία χρόνια σπουδών ( μεγάλη συζήτηση μπορεί και θα έπρεπε να γίνει για το επίπεδο των σπουδών αυτών) και εξετάσεις ανά εξάμηνο μπορεί να πάρει κανείς το πτυχίο τού καθηγητή/καθηγήτριας χορού, το οποίο το μόνο που του παρέχει είναι τη δυνατότητα να διδάξει χορό και να δημιουργήσει ίσως, ακόμα μία ερασιτεχνική σχολή, ενώ μισθολογικά εξισώνεται με κάτοχο πτυχίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτός ο τίτλος σπουδών, αιωρούμενος ανάμεσα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το πανεπιστήμιο, χωρίς κανένα ουσιαστικό κύρος, δεν επιτρέπει σε όποιον το επιθυμεί να συνεχίσει σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Σαν αποτέλεσμα θεωρητικά πεδία σπουδής και έρευνας, όπως φιλοσοφία, κοινωνιολογία του χορού, είναι σχεδόν ανύπαρκτα σ την χώρα μας.
Ζητάμε την ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ των Διπλωμάτων Χορού ως πτυχία Ανώτατων Σπουδών
με τις εξής απαραίτητες και αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις:
1. Μισθoλογική και μοριοδοτική εξίσωση τους με τα πτυχία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υφίσταται υψηλότερη βαθμίδα εκπαίδευσης στον τομέα του χορού.
2. Δυνατότητα παροχής επίσημου εγγράφου, που να πιστοποιεί ότι τα πτυχία αυτά είναι ισοδύναμα με τα αντίστοιχα πτυχία του εξωτερικού (BA), ώστε οι διπλωματούχοι χορευτές της Ελλάδας να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο σε Ελληνικά και Ξένα Πανεπιστήμια.
3. Επικοινωνία μεταξύ του ΥΠ.ΠΟ και του Υπ.Παιδείας, ώστε η παραπάνω πιστοποίηση που θα προέρχεται από το ΥΠ.ΠΟ - στο οποίο ανήκουν οι Ανώτερες Επαγγελματικές Σχολές Χορού- να γινεται αποδεκτή από το ΥΠ.Παιδείας. Η μέχρι τώρα απουσιά εποικοινωνίας ανάμεσα στα δύο υπουργεία έχει δημιουργήσει εμπόδια στην αναγνώριση μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων που αποκτήθηκαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
4. Τα παραπάνω πρέπει να εξακολουθήσουν να ισχύουν για όλα τα διπλώματα που αποκτήθηκαν μέχρι και την ημερομηνία ίδρυσης Πανεπιστημίου Χορού, το οποίο θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο για την ομαλοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας της τέχνης του χορού.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΧΟΡΟΥ
Με γνώμονα την εμπειρία μας τόσο στο πεδίο της εκπαίδευσης όσο και στο πεδίο της επαγγελματικής και καλλιτεχνικής εξέλιξης των αποφοίτων επαγγελματικών σχολών και συγκρίνοντας τα προγράμματα σπουδών των Ελληνικών σχολών με τα κορυφαία ιδρύματαχορευτικής εκπαίδευσης του εξωτερικού, αντιλαμβανόμαστε την απουσία σύνδεσης της τέχνης του χορού με τις άλλες καλές τέχνες, την έλλειψη ουσιαστικής σκηνικής και διδακτικής εμπειρίας, την ανεπαρκή καλλιέργεια κρητικής/θεωρητικής σκέψης και την ανύπαρκτη εμπειρία στον τομέα της οργάνωσης μίας παραγωγής. Σαν αποτέλεσμα αυτών η χορευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα όχι μόνο δεν συμβαδίζει αλλά υπολείπεται της εξέλιξης που γνωρίζει η χορευτική εκπαίδευση σε άλλες χώρες. Ο σπουδαστής χορού αντιμετωπίζεται κυρίως ως σώμα που εκπαιδεύεται σκληρά ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο έργο του σκηνικού ερμηνευτή ή/και συχνότερα του δάσκαλου χορού και όχι ως μία πολυδιάστατη οντότητα που αντανακλά τον καλλιτέχνη του 21ου αιώνα. Έτσι οι τομείς της χορογραφίας, της θεωρητικής προσέγγισης του χορού και της διεπιστημονικής (multidisciplinary) έκφρασης παραμένουν αισθητά ατροφικοί. Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε απαραίτητη την δημιουργία Πανεπιστημίου Χορού στην Ελλάδα. Με αφετηρία την αναβάθμιση της εκπαίδευσης της τέχνης του χορού στην Ελλάδα και την ανάδειξη των νέων τάσεων, προτείνουμε ένα τετραετές πρόγραμμα σπουδών που θα στοχεύει στην ανάπτυξη και αξιοποίηση όλων των εκφραστικών εργαλείων του σπουδαστή μέσα από δρόμους
δημιουργικής σκέψης, προσωπικής έκφρασης και σύνθεσης. Το πρόγραμμα πρέπει να υποστηρίζει τον κάθε σπουδαστή ξεχωριστά και να τον βοηθάει να βρει την προσωπική του κατεύθυνση και να αποφασίζει την προσωπική του εξειδίκευση: χορογράφος, χορευτής, χοροδιδάσκαλος θεωρητικός χορού. Τα τρία πρώτα χρόνια στοχεύουν στην ανάπτυξη της βασικής παιδείας του σπουδαστή. O πρώτος χρόνος εστιάζει τόσο στην τοποθέτηση των βασικών αρχών της τεχνικής του χορού αλλά και στην παροχή γενικών γνώσεων μέσα από ακαδημαϊκά μαθήματα. Κατά το δεύτερο και μέχρι το τρίτο έτος, το πρόγραμμα συνεχίζει την ακαδημαϊκή κατεύθυνση, ενώ στοχεύει όλο και περισσότερο στην ολιστική ανάπτυξη της προσωπικότητας του σπουδαστή ως καλλιτέχνη, μέσα από εργαστήρια σύνθεσης, ανάλυσης, προσωπικής έρευνας και δημιουργικής γραφής. Και στα τρία πρώτα έτη, ο σπουδαστής αποκτά βιωματική σκηνική εμπειρία μέσα από τις παραστάσεις που δίνονται σε κάθε τρίμηνο στο εσωτερικό θέατρο του Πανεπιστημίου, αλλά και από την παρακολούθηση όλων των σταδίων της παραγωγής μιας παράστασης. Επίσης, η εκπαίδευσή του εμπλουτίζεται μέσα από σεμινάρια, προσκεκλημένων δασκάλων και χορογράφων που οργανώνονται σε κάθε έτος, ενώ, η συμβουλευτική υποστήριξη μεταξύ κάθε σπουδαστή και του επιλεγμένου του καθηγητή, παρέχει ένα περιβάλλον γόνιμης συνδιαλλαγής. Το τέταρτο έτος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε, μέσα από μαθήματα επιλογής, να παρέχεται στον σπουδαστή εξειδικευμένη γνώση για τις κατευθύνσεις της χορογραφίας, της έρευνας και συγγραφής, της διδασκαλίας, της performance και της διάδρασης της τέχνης του χορού με τα νέα μεσα, ανάλογα με τα προσωπικά του ενδιαφέροντα,. Ταυτόχρονα συνεχίζονται τα μαθήματα τεχνικής και βασικής γενικής εκπαίδευσης και δημιουργούνται οι συνθήκες για ανάπτυξη πολυμεσικών (multimedia) εργασιών, σε συνεργασία με άλλα σχετικά πεδία της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (σκηνογραφία, ενδυματολογία, μουσική σύνθεση, video art, διαδραστικά προγράμματα κ.ά) Η ολοκληρωμένη τετραετής φοίτηση παρέχει στον σπουδαστή ανώτατο πτυχίο, ισάξιο με τα αντίστοιχα BA των Πανεπιστημίων του παγκόσμιο εκπαιδευτικού ιστού, έτσι ώστε ο ίδιος να μπορεί να προχωρήσει στην Μεταπτυχιακή Σπουδή εάν το επιθυμεί.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΕΓΗΣ ΧΟΡΟΥ
Κάθε τέχνη για να εξελιχθεί πρέπει να εξασκείται, κάθε καλλιτέχνης για να εξελιχθεί πρέπει να εξασκεί την τέχνη του. Οι καλλιτέχνες του χορού πριν ακόμα αντιμετωπίσουμε τους δαίμονες της δημιουργίας, αντιμετωπίζουμε το τεράστιο πρόβλημα της εύρεσης κατάλληλου χώρου, το δυσβάστακτο κόστος
της ενοικίασης του και την πίεση χρόνου που αυτό συνεπάγεται. Τόσο για την προετοιμασία όσο και για την παρουσίαση ενός χορευτικού έργου χρειάζεται χώρος
με κατάλληλο πάτωμα, ικανοποιητικές διαστάσεις, θέρμανση, τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς σκηνικά και αντικείμενα. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι πολυτέλεια για μια τέχνη που ζητά την μέγιστη απόδοση των σωμάτων. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πως ένας μουσικός, για παράδειγμα, κακοποιεί το μουσικό του όργανο, μοιάζει απολύτως φυσικό να περιμένει από τους χορευτές να κακοποιούν τα δικά τους όργανα, τα σώματα τους. Για την δημιουργία μιας χορογραφίας χρειάζεται χρόνος για ουσιαστική καλλιτεχνική έρευνα κι αυτός ο τόσο πολύτιμος ξοδεύεται για την οργάνωση της παραγωγής, την προώθηση της, την διαφήμιση της. Μια στέγη χορού που θα εξασφάλιζε δύο σκηνές, χώρους προβών, υποστήριξη για residencies κα, οργάνωση παραγωγών, δυνατότητα συνεργασίας με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες, εικαστικούς, φωτιστές, σκηνογράφους, θα δημιουργούσε την συνθήκη για ανάπτυξη και εξέλιξη του χορευτικού και χορογραφικού δυναμικού της χώρας μας, που σε πείσμα των συνθηκών επιμένει.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟ ΧΟΡΟΥ
Να δημιουργήσει το υπουργείο πολιτισμού έναν φορέα, ο οποίος θα χαράξει μακροπρόθεσμη πολιτική για το χορό, η οποία να μπορεί να συνεχίζεται από επόμενες κυβερνήσεις.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΧΟΡΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Πιστεύουμε ότι ο καταλληλότερος τρόπος για να εκπαιδευθούν οι μελλοντικοί φιλότεχνοι -κάθε τέχνης- είναι με η επαφή τους με τις τέχνες από νεαρή ηλικία. Τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά, να αντιληφθούν τις ικανότητες των σωμάτων τους όχι ανταγωνιστικά αλλά συνεργατικά και να αγαπήσουν αυτήν την τέχνη. Δημιουργώντας ταυτόχρονα το μελλοντικό κοινό των χορευτικών παραστάσεων. Χρειάζεται η εκπαίδευση και εξοικείωση με μια τέχνη για να
μπορέσει κανείς να επικοινωνήσει μαζί της. Η μύηση στην τέχνη του χορού χρειάζεται να γίνει από επαγγελματίες χορευτές και χοροδιδασκάλους, ανθρώπους που έχουν μελετήσει και ειδικευθεί σε αυτό το αντικείμενο. Θέλουμε εδώ να υπενθυμίσουμε τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η υπάρχουσα διαβάθμιση των πτυχίων χορού.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Βγαίνει λοιπόν κανείς στην αγορά εργασίας ως δάσκαλος χορού, χορευτής ή χορογράφος με τις παρακάτω εργασιακές σχέσεις:
1. Μισθωτός αορίστου χρόνου.
2. Εργαζόμενος με ατομική επιχείρηση.
3. Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών.
1. Μισθωτός αορίστου χρόνου.
Σ ε αυτήν την κατηγορία ανήκουν μόνο οι χορευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το χοροθέατρο
του Κ.Θ.Β.Ε., με τα δικά τους προβλήματα, κοινά με τα προβλήματα όλων των δημοσίων
υπαλλήλων. Σαν αποτέλεσμα της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης είναι ορατός ο κίνδυνος, πολύ σύντομα
τα συγκροτήματα αυτά να αποτελούνται κυρίως από μεσήλικες χορευτές.
2. Εργαζόμενοι με ατομική επιχείρηση.
Αν σκεφτεί κανείς πόσες παραστάσεις κάνει ένας χορευτής τον χρόνο , πόσα μαθήματα μπορεί να
διδάξει ένας χοροδιδάσκαλος ακόμα και ο πιο περιζήτητος, μπορεί εύκολα να καταλάβει το μέγεθος
των εισοδημάτων του.
Φόρος επιτηδεύματος, ΦΠΑ, παρακράτηση φόρου από το πρώτο ευρώ, εισφορές ΙΚΑ, έχουν
κάνει όχι απλά ασύμφορη αλλά δυσβάστακτη την παραμονή σε αυτήν την κατηγορία εργαζομένων
και για αυτό το λόγο οι περισσότεροι “κλείσαμε” τα βιβλία μας, με αποτέλεσμα στις σπάνιες πια
περιπτώσεις που έχουμε την δυνατότητα να εργαστούμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολία για τον
τρόπο πληρωμής μας.
3. Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών.
Στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν εργαζόμενοι σε παραγωγές:
α) κάποιου μεγάλου δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα, (Εθνικό Θέατρο, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,
θεατρικές σκηνές, κλπ), όπου και έχει κανείς κανονική ασφαλιστική κάλυψη και αφορά όμως μικρό
ποσοστό εργαζομένων.
β) κάποιας μικρής ή μεγαλύτερης χορευτικής ομάδας. Στην πλειοψηφία τους οι ομάδες αυτές
προσπαθούν με πενιχρά οικονομικά μέσα να φέρουν εις πέρας το τεράστιο, πραγματικά, κόστος
μιας χορευτικής παραγωγής.
Για να ετοιμαστεί μια χορευτική παράσταση χρειάζεται το ελάχιστο τρεις μήνες προετοιμασίας. Αν υποθέσουμε ότι συμμετέχουν τρείς μόνο χορευτές τα έξοδα για τους μισθούς τους -βασικός μισθός- και την ασφάλιση τους είναι περίπου 1500 ευρώ το μήνα Χ 3 μήνες Χ 3 μισθούς είναι 13.500 ευρώ, προσθέσουμε το κόστος για ενοικίαση χώρου προβών, θεάτρου, αμοιβές άλλων συντελεστών -φωτιστής, σκηνογράφος, ενδυματολόγος-, το κόστος της κατασκευής σκηνικών και κοστουμιών, τις αμοιβές των τεχνικών των θεάτρων και θεωρήσουμε αυτά μόνο ως βασικά έξοδα, δεν υπολογίσουμε δηλαδή έξοδα για διαφήμιση, έντυπα κλπ, και αναγνωρίσουμε ότι τα έσοδα από μία χορευτική παράσταση σπάνια ισοσκελίζει τα έξοδα της, οι επιχορηγήσεις είναι όνειρο μακρινό και οι χορηγίες πολύ δύσκολες είναι εύκολα κατανοητό ότι οι αμοιβές και η ασφάλιση των χορευτών εμπίπτουν στην κατηγορία “ελαστικά έξοδα” και η αγάπη τους για το χορό τους κάνει πρόθυμους εθελοντές. Πολύ συχνά δυσκολεύεται κανείς να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για την ιατρική περίθαλψη 50 ένσημα, πόσο μάλλον να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για σύνταξη.
Α.Μ.Κ.Ε
Οι ομάδες αυτές σε συντριπτικό ποσοστό λειτουργούν, ως Αστικές Μη κερδοσκοπικές Εταιρείες. Το ΥΠΠΟ είχε προεπιλέξει αυτόν τον τύπο εταιρίας για τους καλλιτέχνες και μόνο έτσι μπορούσαν κανείς να διεκδικήσουν κάποια επιχορήγηση. Οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εταιριών αυτών, βάσει του εταιρικού τύπου, δεν μπορούν να αμείβονται, (δεν συνυπολογίζονται στα έξοδα της εταιρείας οι αμοιβές τους και ενώ οφείλουν ναασφαλίζονται ως συμμετέχοντες σε παραστάσεις, τα έξοδα των ασφαλιστικών εισφορών επίσης δεν συνυπολογίζονται στα έξοδα της εταιρείας). Έχει δηλαδή κάποιος μια εταιρεία για να μπορεί να εργάζεται αλλά δεν μπορεί ουσιαστικά να αμείβεται. Στην περίπτωση που εμφανίσει κέρδη, αυτά φορολογούνται με 26%. Άρα ουσιαστικά ο τύπος αυτός εταιρίας, σου απαγορεύει να επιβιώσεις, πρέπει ότι έσοδα έχεις να τα ισοφαρίζεις με έξοδα και σου απαγορεύει να αμείβεσαι αν εσύ έχεις κάνει την εταιρία. Το βασικό πρόβλημα με τις ΑΜΚΕ είναι ότι δεν επιτρέπουν την επιχειρηματική δραστηριότητα παρά μόνο με το πρόσχημα ότι αυτή είναι μη κερδοσκοπική - άρα δεν είναι μια σωστή φόρμα επαγγελματικής δραστηριότητας (γιατί και ο χορογράφος και ο χορευτής κάνουν αυτή τη δουλειά για να ζήσουν). Χρειάζεται μια νέα μορφή “καλλιτεχνικής εταιρίας” που θα επιτρέπει την αμοιβή όλων των μελών από τα έσοδα,αμοιβή και όχι μοίρασμα κερδών: ο χορογράφος και οι άλλοι συντελεστές μιας παράστασης δεν είναι συνέταιροι , να προβλέπει αφορολόγητα κέρδη, ας πούμε από τα εισιτήρια μέχρι ένα πλαφόν, και γενικά μια πιο ήπια φορολόγηση (π.χ. εξαίρεση από το φόρο επιτηδεύματος).
Δεν έχει δικαίωμα στα προγράμματα ΕΣΠΑ.
ΑΣΦΑΛΙΣΗ (ΙΚΑ)
Το υπάρχον σύστημα έχει κάποια θετικά σημεία, κυρίως ότι το επάγγελμα του χορευτή υπάγεται στο ΙΚΑ (κάτι που επιθυμούμε να συνεχιστεί). Για να έχει κανείς ιατρική περίθαλψη πρέπει να συγκεντρώσει έναν αριθμό ενσήμων (αυτή τη στιγμή 50). Τα ένσημα των χορευτών μέχρι πρότινος ήταν αυξημένα, υψηλότερα ακόμα και από τις κρατήσεις των βαρέων ενσήμων εξαιτίας της φύσης της εργασίας τους και της δυνατότητας συνταξιοδότησης τους σε μικρότερη ηλικία. Με την ανεργία, να βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά και στον κλάδο μας, είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κάποιος ακόμα και τα πενήντα ένσημα που απαιτούνται για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ζητάμε την αναθεώρηση του τρόπου ασφάλισης και φορολόγησης του επαγγέλματός μας πάνω σε μια πιο δίκαιη και λογική βάση και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές του.
ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ
Με τον καινούργιο νόμο, ασφαλισμένοι/-ες του ΙΚΑ, χορευτές/-ριες θα συνταξιοδοτούνται με 4.500 ημέρες ασφάλισης εκ των οποίων οι 3.375 στα βαρέα, το δε όριο ηλικίας αυξάνεται από το 60ό στο 67ο έτος. Εκτός από τους χορευτές του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και τους χορευτές του Χοροθεάτρου του ΚΘΒΕ, είναι σχεδόν αδύνατον να να συγκεντρώσει εργαζόμενος στον χώρο του χορού, χορευτής/ χορογράφος/ χοροδιδάσκαλος τόσα ένσημα.
Τώρα απαιτούνται 4.500 ένσημα και σύνταξη στα 67 για όλους.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Ενιαίο ένσημο για χορογράφους / χοροδιδάσκαλους 34%.
Ένσημο χορευτών 49,66%.
Σύνταξη στα 48 για τους χορευτές και στα 58 για τους υπόλοιπους.
Κατώτατη σύνταξη 500 ευρώ, χωρίς περιορισμό ενσήμων και κλίμακες για τους έχοντες ένσημα.
Περίθαλψη ανεξαρτήτως αριθμού ενσήμων
Οι μέρες ανεργίας και ασθενίας να υπολογίζονται ως ένσημα.
ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΕΠΟΧΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Πρόσφατα κατατέθηκε στο Υπουργείο Εργασίας το τέταρτο σε σειρά έγγραφο που ζητά την ένταξη των χορευτών στα εποχιακά επαγγέλματα. Έχουν προηγηθεί άλλα τρία απευθυνόμενα στις προηγούμενες ηγεσίες του εν λόγω υπουργείου, χωρίς όμως να έχουμε λάβει καμία απάντηση! Να συμπληρωθεί ότι ο ΟΑΕΔ έχει γνωμοδοτήσει θετικά επί του θέματος και ζητάμε την άμεση τροπολογία του νόμου, όπως συνέβη και στο παρελθόν με τον επαγγελματικό κλάδο των ταξιθετών. Επίσης, επιθυμούμε την ένταξη του μαθήματος χορού ως μάθημα επιλογής στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ
& ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ
Διεκδικούμε επιχορηγήσεις για τη δημιουργία καλλιτεχνικού, ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου.
Το παρακάτω κείμενο σε σχέση με το πλαίσιο λειτουργίας των επιχορηγήσεων υπήρξε αρχικά πρωτοβουλία και πρόταση προς το ΥΠΠΟΤ των χορογράφων: Ίρις Καραγιάν, Μαριέλας Νέστορα και Μαρίας Κολιοπούλου, ενώ αργότερα υποστηρίχθηκε από το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων (Σ.Ε.Χ). Οι προηγούμενες ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού είχαν ενημερωθεί για τα παρακάτω αιτήματα τα οποία αποτελούν χρόνιες θέσεις και διεκδικήσεις του Σ.Ε.Χ. Ενώ από την μεριά των χορογράφων υπήρξε διαρκής ενημέρωση δεν υπήρξε η ανάλογη ανταπόκριση από τη μεριά των αρμόδιων.
1. Σχεδίαση δεκαετούς πλάνου πολιτιστικής πολιτικής και ετήσια αναπροσαρμογή με βάση τους αρχικούς συγκεκριμένους στόχους.
2. Θεσμοθέτηση των επιχορηγήσεων χορού και δημιουργία ειδικού λογαριασμού για τον χορό.
3. Δημιουργία εναλλακτικών δικτύων επιχορήγησης που θα λειτουργούν σε συνεννόηση με
Δήμους, Νομαρχίες, ΟΠΑΠ.
4. Κίνητρα σε ιδιωτικούς φορείς ώστε να διευρυνθεί η στήριξη από μη κρατικούς πόρους.
5. Μέριμνα για τη συνεχή παρουσία της σύγχρονης ελληνικής χορευτικής παραγωγής σε διεθνή φεστιβάλ και στην ελληνική περιφέρεια.
6. Ειδικό πλαίσιο για τη νομική και φοροτεχνική οργάνωση των καλλιτεχνικών σχημάτων και των υποχρεώσεών τους απέναντι στο κράτος με σκοπό την ενθάρρυνση της νέας παραγωγής (π.χ. μείωση της φορολογίας των ΑΜΚΕ από το 25% στο 10%).
7. Διαχωρισμός των επιχορηγήσεων σε: ομάδες, καλλιτέχνες (φυσικά πρόσωπα), θέατρα/χώρους/φορείς.
8. Σύσταση ξεχωριστών κατηγοριών επιχορηγήσεων για καλλιτεχνική παραγωγή, έρευνα/εκπαίδευση, περιοδεία, υλικοτεχνική υποδομή.
9. Προγραμματικές αιτήσεις: απόδοση του 50% του ποσού με την έναρξη της προετοιμασίας παραγωγής και εξόφληση του υπόλοιπου μέχρι το τέλος της.
*μέρος πρότασης όπως έχει κατατεθεί από την Κίνηση Μαβίλη
• την ισοτίμηση των πτυχίων επαγγελματικών σχολών χορού με πτυχία της πανεπιστημιακής βαθμίδας
• την ίδρυση Πανεπιστήμιου χορού
• την δημιουργία στέγης χορού
• την εισαγωγή μαθημάτων χορού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση
• επιχορηγήσεις για τη δημιουργία καλλιτεχνικού, ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου
Ταυτόχρονα μαζί με εργαζόμενους σε άλλους εργασιακούς κλάδους, διεκδικούμε :
• επαρκή ασφάλιση και συνταξιοδότηση
____________________________________________________________
ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ
Ένας χορευτής για να ξεκινήσει τις επαγγελματικές σπουδές του, συνήθως μετά από πολύχρονες σπουδές σε ερασιτεχνικές σχολές, δίνει εξετάσεις στην μοναδική κρατική σχολή που έχουμε, την ΚΣΟΤ, ή δίνει εξετάσεις σε επιτροπή του υπουργείου που θα του επιτρέψει μετά να φοιτήσει σε κάποια από τις αναγνωρισμένες από το υπουργείο πολιτισμού επαγγελματικές σχολές χορού. Μετά από τρία χρόνια σπουδών ( μεγάλη συζήτηση μπορεί και θα έπρεπε να γίνει για το επίπεδο των σπουδών αυτών) και εξετάσεις ανά εξάμηνο μπορεί να πάρει κανείς το πτυχίο τού καθηγητή/καθηγήτριας χορού, το οποίο το μόνο που του παρέχει είναι τη δυνατότητα να διδάξει χορό και να δημιουργήσει ίσως, ακόμα μία ερασιτεχνική σχολή, ενώ μισθολογικά εξισώνεται με κάτοχο πτυχίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτός ο τίτλος σπουδών, αιωρούμενος ανάμεσα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το πανεπιστήμιο, χωρίς κανένα ουσιαστικό κύρος, δεν επιτρέπει σε όποιον το επιθυμεί να συνεχίσει σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Σαν αποτέλεσμα θεωρητικά πεδία σπουδής και έρευνας, όπως φιλοσοφία, κοινωνιολογία του χορού, είναι σχεδόν ανύπαρκτα σ την χώρα μας.
Ζητάμε την ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ των Διπλωμάτων Χορού ως πτυχία Ανώτατων Σπουδών
με τις εξής απαραίτητες και αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις:
1. Μισθoλογική και μοριοδοτική εξίσωση τους με τα πτυχία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υφίσταται υψηλότερη βαθμίδα εκπαίδευσης στον τομέα του χορού.
2. Δυνατότητα παροχής επίσημου εγγράφου, που να πιστοποιεί ότι τα πτυχία αυτά είναι ισοδύναμα με τα αντίστοιχα πτυχία του εξωτερικού (BA), ώστε οι διπλωματούχοι χορευτές της Ελλάδας να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο σε Ελληνικά και Ξένα Πανεπιστήμια.
3. Επικοινωνία μεταξύ του ΥΠ.ΠΟ και του Υπ.Παιδείας, ώστε η παραπάνω πιστοποίηση που θα προέρχεται από το ΥΠ.ΠΟ - στο οποίο ανήκουν οι Ανώτερες Επαγγελματικές Σχολές Χορού- να γινεται αποδεκτή από το ΥΠ.Παιδείας. Η μέχρι τώρα απουσιά εποικοινωνίας ανάμεσα στα δύο υπουργεία έχει δημιουργήσει εμπόδια στην αναγνώριση μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων που αποκτήθηκαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
4. Τα παραπάνω πρέπει να εξακολουθήσουν να ισχύουν για όλα τα διπλώματα που αποκτήθηκαν μέχρι και την ημερομηνία ίδρυσης Πανεπιστημίου Χορού, το οποίο θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο για την ομαλοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας της τέχνης του χορού.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΧΟΡΟΥ
Με γνώμονα την εμπειρία μας τόσο στο πεδίο της εκπαίδευσης όσο και στο πεδίο της επαγγελματικής και καλλιτεχνικής εξέλιξης των αποφοίτων επαγγελματικών σχολών και συγκρίνοντας τα προγράμματα σπουδών των Ελληνικών σχολών με τα κορυφαία ιδρύματαχορευτικής εκπαίδευσης του εξωτερικού, αντιλαμβανόμαστε την απουσία σύνδεσης της τέχνης του χορού με τις άλλες καλές τέχνες, την έλλειψη ουσιαστικής σκηνικής και διδακτικής εμπειρίας, την ανεπαρκή καλλιέργεια κρητικής/θεωρητικής σκέψης και την ανύπαρκτη εμπειρία στον τομέα της οργάνωσης μίας παραγωγής. Σαν αποτέλεσμα αυτών η χορευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα όχι μόνο δεν συμβαδίζει αλλά υπολείπεται της εξέλιξης που γνωρίζει η χορευτική εκπαίδευση σε άλλες χώρες. Ο σπουδαστής χορού αντιμετωπίζεται κυρίως ως σώμα που εκπαιδεύεται σκληρά ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο έργο του σκηνικού ερμηνευτή ή/και συχνότερα του δάσκαλου χορού και όχι ως μία πολυδιάστατη οντότητα που αντανακλά τον καλλιτέχνη του 21ου αιώνα. Έτσι οι τομείς της χορογραφίας, της θεωρητικής προσέγγισης του χορού και της διεπιστημονικής (multidisciplinary) έκφρασης παραμένουν αισθητά ατροφικοί. Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε απαραίτητη την δημιουργία Πανεπιστημίου Χορού στην Ελλάδα. Με αφετηρία την αναβάθμιση της εκπαίδευσης της τέχνης του χορού στην Ελλάδα και την ανάδειξη των νέων τάσεων, προτείνουμε ένα τετραετές πρόγραμμα σπουδών που θα στοχεύει στην ανάπτυξη και αξιοποίηση όλων των εκφραστικών εργαλείων του σπουδαστή μέσα από δρόμους
δημιουργικής σκέψης, προσωπικής έκφρασης και σύνθεσης. Το πρόγραμμα πρέπει να υποστηρίζει τον κάθε σπουδαστή ξεχωριστά και να τον βοηθάει να βρει την προσωπική του κατεύθυνση και να αποφασίζει την προσωπική του εξειδίκευση: χορογράφος, χορευτής, χοροδιδάσκαλος θεωρητικός χορού. Τα τρία πρώτα χρόνια στοχεύουν στην ανάπτυξη της βασικής παιδείας του σπουδαστή. O πρώτος χρόνος εστιάζει τόσο στην τοποθέτηση των βασικών αρχών της τεχνικής του χορού αλλά και στην παροχή γενικών γνώσεων μέσα από ακαδημαϊκά μαθήματα. Κατά το δεύτερο και μέχρι το τρίτο έτος, το πρόγραμμα συνεχίζει την ακαδημαϊκή κατεύθυνση, ενώ στοχεύει όλο και περισσότερο στην ολιστική ανάπτυξη της προσωπικότητας του σπουδαστή ως καλλιτέχνη, μέσα από εργαστήρια σύνθεσης, ανάλυσης, προσωπικής έρευνας και δημιουργικής γραφής. Και στα τρία πρώτα έτη, ο σπουδαστής αποκτά βιωματική σκηνική εμπειρία μέσα από τις παραστάσεις που δίνονται σε κάθε τρίμηνο στο εσωτερικό θέατρο του Πανεπιστημίου, αλλά και από την παρακολούθηση όλων των σταδίων της παραγωγής μιας παράστασης. Επίσης, η εκπαίδευσή του εμπλουτίζεται μέσα από σεμινάρια, προσκεκλημένων δασκάλων και χορογράφων που οργανώνονται σε κάθε έτος, ενώ, η συμβουλευτική υποστήριξη μεταξύ κάθε σπουδαστή και του επιλεγμένου του καθηγητή, παρέχει ένα περιβάλλον γόνιμης συνδιαλλαγής. Το τέταρτο έτος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε, μέσα από μαθήματα επιλογής, να παρέχεται στον σπουδαστή εξειδικευμένη γνώση για τις κατευθύνσεις της χορογραφίας, της έρευνας και συγγραφής, της διδασκαλίας, της performance και της διάδρασης της τέχνης του χορού με τα νέα μεσα, ανάλογα με τα προσωπικά του ενδιαφέροντα,. Ταυτόχρονα συνεχίζονται τα μαθήματα τεχνικής και βασικής γενικής εκπαίδευσης και δημιουργούνται οι συνθήκες για ανάπτυξη πολυμεσικών (multimedia) εργασιών, σε συνεργασία με άλλα σχετικά πεδία της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (σκηνογραφία, ενδυματολογία, μουσική σύνθεση, video art, διαδραστικά προγράμματα κ.ά) Η ολοκληρωμένη τετραετής φοίτηση παρέχει στον σπουδαστή ανώτατο πτυχίο, ισάξιο με τα αντίστοιχα BA των Πανεπιστημίων του παγκόσμιο εκπαιδευτικού ιστού, έτσι ώστε ο ίδιος να μπορεί να προχωρήσει στην Μεταπτυχιακή Σπουδή εάν το επιθυμεί.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΕΓΗΣ ΧΟΡΟΥ
Κάθε τέχνη για να εξελιχθεί πρέπει να εξασκείται, κάθε καλλιτέχνης για να εξελιχθεί πρέπει να εξασκεί την τέχνη του. Οι καλλιτέχνες του χορού πριν ακόμα αντιμετωπίσουμε τους δαίμονες της δημιουργίας, αντιμετωπίζουμε το τεράστιο πρόβλημα της εύρεσης κατάλληλου χώρου, το δυσβάστακτο κόστος
της ενοικίασης του και την πίεση χρόνου που αυτό συνεπάγεται. Τόσο για την προετοιμασία όσο και για την παρουσίαση ενός χορευτικού έργου χρειάζεται χώρος
με κατάλληλο πάτωμα, ικανοποιητικές διαστάσεις, θέρμανση, τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς σκηνικά και αντικείμενα. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι πολυτέλεια για μια τέχνη που ζητά την μέγιστη απόδοση των σωμάτων. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πως ένας μουσικός, για παράδειγμα, κακοποιεί το μουσικό του όργανο, μοιάζει απολύτως φυσικό να περιμένει από τους χορευτές να κακοποιούν τα δικά τους όργανα, τα σώματα τους. Για την δημιουργία μιας χορογραφίας χρειάζεται χρόνος για ουσιαστική καλλιτεχνική έρευνα κι αυτός ο τόσο πολύτιμος ξοδεύεται για την οργάνωση της παραγωγής, την προώθηση της, την διαφήμιση της. Μια στέγη χορού που θα εξασφάλιζε δύο σκηνές, χώρους προβών, υποστήριξη για residencies κα, οργάνωση παραγωγών, δυνατότητα συνεργασίας με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες, εικαστικούς, φωτιστές, σκηνογράφους, θα δημιουργούσε την συνθήκη για ανάπτυξη και εξέλιξη του χορευτικού και χορογραφικού δυναμικού της χώρας μας, που σε πείσμα των συνθηκών επιμένει.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟ ΧΟΡΟΥ
Να δημιουργήσει το υπουργείο πολιτισμού έναν φορέα, ο οποίος θα χαράξει μακροπρόθεσμη πολιτική για το χορό, η οποία να μπορεί να συνεχίζεται από επόμενες κυβερνήσεις.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΧΟΡΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Πιστεύουμε ότι ο καταλληλότερος τρόπος για να εκπαιδευθούν οι μελλοντικοί φιλότεχνοι -κάθε τέχνης- είναι με η επαφή τους με τις τέχνες από νεαρή ηλικία. Τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά, να αντιληφθούν τις ικανότητες των σωμάτων τους όχι ανταγωνιστικά αλλά συνεργατικά και να αγαπήσουν αυτήν την τέχνη. Δημιουργώντας ταυτόχρονα το μελλοντικό κοινό των χορευτικών παραστάσεων. Χρειάζεται η εκπαίδευση και εξοικείωση με μια τέχνη για να
μπορέσει κανείς να επικοινωνήσει μαζί της. Η μύηση στην τέχνη του χορού χρειάζεται να γίνει από επαγγελματίες χορευτές και χοροδιδασκάλους, ανθρώπους που έχουν μελετήσει και ειδικευθεί σε αυτό το αντικείμενο. Θέλουμε εδώ να υπενθυμίσουμε τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η υπάρχουσα διαβάθμιση των πτυχίων χορού.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Βγαίνει λοιπόν κανείς στην αγορά εργασίας ως δάσκαλος χορού, χορευτής ή χορογράφος με τις παρακάτω εργασιακές σχέσεις:
1. Μισθωτός αορίστου χρόνου.
2. Εργαζόμενος με ατομική επιχείρηση.
3. Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών.
1. Μισθωτός αορίστου χρόνου.
Σ ε αυτήν την κατηγορία ανήκουν μόνο οι χορευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το χοροθέατρο
του Κ.Θ.Β.Ε., με τα δικά τους προβλήματα, κοινά με τα προβλήματα όλων των δημοσίων
υπαλλήλων. Σαν αποτέλεσμα της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης είναι ορατός ο κίνδυνος, πολύ σύντομα
τα συγκροτήματα αυτά να αποτελούνται κυρίως από μεσήλικες χορευτές.
2. Εργαζόμενοι με ατομική επιχείρηση.
Αν σκεφτεί κανείς πόσες παραστάσεις κάνει ένας χορευτής τον χρόνο , πόσα μαθήματα μπορεί να
διδάξει ένας χοροδιδάσκαλος ακόμα και ο πιο περιζήτητος, μπορεί εύκολα να καταλάβει το μέγεθος
των εισοδημάτων του.
Φόρος επιτηδεύματος, ΦΠΑ, παρακράτηση φόρου από το πρώτο ευρώ, εισφορές ΙΚΑ, έχουν
κάνει όχι απλά ασύμφορη αλλά δυσβάστακτη την παραμονή σε αυτήν την κατηγορία εργαζομένων
και για αυτό το λόγο οι περισσότεροι “κλείσαμε” τα βιβλία μας, με αποτέλεσμα στις σπάνιες πια
περιπτώσεις που έχουμε την δυνατότητα να εργαστούμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολία για τον
τρόπο πληρωμής μας.
3. Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών.
Στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν εργαζόμενοι σε παραγωγές:
α) κάποιου μεγάλου δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα, (Εθνικό Θέατρο, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,
θεατρικές σκηνές, κλπ), όπου και έχει κανείς κανονική ασφαλιστική κάλυψη και αφορά όμως μικρό
ποσοστό εργαζομένων.
β) κάποιας μικρής ή μεγαλύτερης χορευτικής ομάδας. Στην πλειοψηφία τους οι ομάδες αυτές
προσπαθούν με πενιχρά οικονομικά μέσα να φέρουν εις πέρας το τεράστιο, πραγματικά, κόστος
μιας χορευτικής παραγωγής.
Για να ετοιμαστεί μια χορευτική παράσταση χρειάζεται το ελάχιστο τρεις μήνες προετοιμασίας. Αν υποθέσουμε ότι συμμετέχουν τρείς μόνο χορευτές τα έξοδα για τους μισθούς τους -βασικός μισθός- και την ασφάλιση τους είναι περίπου 1500 ευρώ το μήνα Χ 3 μήνες Χ 3 μισθούς είναι 13.500 ευρώ, προσθέσουμε το κόστος για ενοικίαση χώρου προβών, θεάτρου, αμοιβές άλλων συντελεστών -φωτιστής, σκηνογράφος, ενδυματολόγος-, το κόστος της κατασκευής σκηνικών και κοστουμιών, τις αμοιβές των τεχνικών των θεάτρων και θεωρήσουμε αυτά μόνο ως βασικά έξοδα, δεν υπολογίσουμε δηλαδή έξοδα για διαφήμιση, έντυπα κλπ, και αναγνωρίσουμε ότι τα έσοδα από μία χορευτική παράσταση σπάνια ισοσκελίζει τα έξοδα της, οι επιχορηγήσεις είναι όνειρο μακρινό και οι χορηγίες πολύ δύσκολες είναι εύκολα κατανοητό ότι οι αμοιβές και η ασφάλιση των χορευτών εμπίπτουν στην κατηγορία “ελαστικά έξοδα” και η αγάπη τους για το χορό τους κάνει πρόθυμους εθελοντές. Πολύ συχνά δυσκολεύεται κανείς να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για την ιατρική περίθαλψη 50 ένσημα, πόσο μάλλον να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για σύνταξη.
Α.Μ.Κ.Ε
Οι ομάδες αυτές σε συντριπτικό ποσοστό λειτουργούν, ως Αστικές Μη κερδοσκοπικές Εταιρείες. Το ΥΠΠΟ είχε προεπιλέξει αυτόν τον τύπο εταιρίας για τους καλλιτέχνες και μόνο έτσι μπορούσαν κανείς να διεκδικήσουν κάποια επιχορήγηση. Οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εταιριών αυτών, βάσει του εταιρικού τύπου, δεν μπορούν να αμείβονται, (δεν συνυπολογίζονται στα έξοδα της εταιρείας οι αμοιβές τους και ενώ οφείλουν ναασφαλίζονται ως συμμετέχοντες σε παραστάσεις, τα έξοδα των ασφαλιστικών εισφορών επίσης δεν συνυπολογίζονται στα έξοδα της εταιρείας). Έχει δηλαδή κάποιος μια εταιρεία για να μπορεί να εργάζεται αλλά δεν μπορεί ουσιαστικά να αμείβεται. Στην περίπτωση που εμφανίσει κέρδη, αυτά φορολογούνται με 26%. Άρα ουσιαστικά ο τύπος αυτός εταιρίας, σου απαγορεύει να επιβιώσεις, πρέπει ότι έσοδα έχεις να τα ισοφαρίζεις με έξοδα και σου απαγορεύει να αμείβεσαι αν εσύ έχεις κάνει την εταιρία. Το βασικό πρόβλημα με τις ΑΜΚΕ είναι ότι δεν επιτρέπουν την επιχειρηματική δραστηριότητα παρά μόνο με το πρόσχημα ότι αυτή είναι μη κερδοσκοπική - άρα δεν είναι μια σωστή φόρμα επαγγελματικής δραστηριότητας (γιατί και ο χορογράφος και ο χορευτής κάνουν αυτή τη δουλειά για να ζήσουν). Χρειάζεται μια νέα μορφή “καλλιτεχνικής εταιρίας” που θα επιτρέπει την αμοιβή όλων των μελών από τα έσοδα,αμοιβή και όχι μοίρασμα κερδών: ο χορογράφος και οι άλλοι συντελεστές μιας παράστασης δεν είναι συνέταιροι , να προβλέπει αφορολόγητα κέρδη, ας πούμε από τα εισιτήρια μέχρι ένα πλαφόν, και γενικά μια πιο ήπια φορολόγηση (π.χ. εξαίρεση από το φόρο επιτηδεύματος).
Δεν έχει δικαίωμα στα προγράμματα ΕΣΠΑ.
ΑΣΦΑΛΙΣΗ (ΙΚΑ)
Το υπάρχον σύστημα έχει κάποια θετικά σημεία, κυρίως ότι το επάγγελμα του χορευτή υπάγεται στο ΙΚΑ (κάτι που επιθυμούμε να συνεχιστεί). Για να έχει κανείς ιατρική περίθαλψη πρέπει να συγκεντρώσει έναν αριθμό ενσήμων (αυτή τη στιγμή 50). Τα ένσημα των χορευτών μέχρι πρότινος ήταν αυξημένα, υψηλότερα ακόμα και από τις κρατήσεις των βαρέων ενσήμων εξαιτίας της φύσης της εργασίας τους και της δυνατότητας συνταξιοδότησης τους σε μικρότερη ηλικία. Με την ανεργία, να βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά και στον κλάδο μας, είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κάποιος ακόμα και τα πενήντα ένσημα που απαιτούνται για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ζητάμε την αναθεώρηση του τρόπου ασφάλισης και φορολόγησης του επαγγέλματός μας πάνω σε μια πιο δίκαιη και λογική βάση και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές του.
ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ
Με τον καινούργιο νόμο, ασφαλισμένοι/-ες του ΙΚΑ, χορευτές/-ριες θα συνταξιοδοτούνται με 4.500 ημέρες ασφάλισης εκ των οποίων οι 3.375 στα βαρέα, το δε όριο ηλικίας αυξάνεται από το 60ό στο 67ο έτος. Εκτός από τους χορευτές του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και τους χορευτές του Χοροθεάτρου του ΚΘΒΕ, είναι σχεδόν αδύνατον να να συγκεντρώσει εργαζόμενος στον χώρο του χορού, χορευτής/ χορογράφος/ χοροδιδάσκαλος τόσα ένσημα.
Τώρα απαιτούνται 4.500 ένσημα και σύνταξη στα 67 για όλους.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Ενιαίο ένσημο για χορογράφους / χοροδιδάσκαλους 34%.
Ένσημο χορευτών 49,66%.
Σύνταξη στα 48 για τους χορευτές και στα 58 για τους υπόλοιπους.
Κατώτατη σύνταξη 500 ευρώ, χωρίς περιορισμό ενσήμων και κλίμακες για τους έχοντες ένσημα.
Περίθαλψη ανεξαρτήτως αριθμού ενσήμων
Οι μέρες ανεργίας και ασθενίας να υπολογίζονται ως ένσημα.
ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΕΠΟΧΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Πρόσφατα κατατέθηκε στο Υπουργείο Εργασίας το τέταρτο σε σειρά έγγραφο που ζητά την ένταξη των χορευτών στα εποχιακά επαγγέλματα. Έχουν προηγηθεί άλλα τρία απευθυνόμενα στις προηγούμενες ηγεσίες του εν λόγω υπουργείου, χωρίς όμως να έχουμε λάβει καμία απάντηση! Να συμπληρωθεί ότι ο ΟΑΕΔ έχει γνωμοδοτήσει θετικά επί του θέματος και ζητάμε την άμεση τροπολογία του νόμου, όπως συνέβη και στο παρελθόν με τον επαγγελματικό κλάδο των ταξιθετών. Επίσης, επιθυμούμε την ένταξη του μαθήματος χορού ως μάθημα επιλογής στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ
& ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ
Διεκδικούμε επιχορηγήσεις για τη δημιουργία καλλιτεχνικού, ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου.
Το παρακάτω κείμενο σε σχέση με το πλαίσιο λειτουργίας των επιχορηγήσεων υπήρξε αρχικά πρωτοβουλία και πρόταση προς το ΥΠΠΟΤ των χορογράφων: Ίρις Καραγιάν, Μαριέλας Νέστορα και Μαρίας Κολιοπούλου, ενώ αργότερα υποστηρίχθηκε από το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων (Σ.Ε.Χ). Οι προηγούμενες ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού είχαν ενημερωθεί για τα παρακάτω αιτήματα τα οποία αποτελούν χρόνιες θέσεις και διεκδικήσεις του Σ.Ε.Χ. Ενώ από την μεριά των χορογράφων υπήρξε διαρκής ενημέρωση δεν υπήρξε η ανάλογη ανταπόκριση από τη μεριά των αρμόδιων.
1. Σχεδίαση δεκαετούς πλάνου πολιτιστικής πολιτικής και ετήσια αναπροσαρμογή με βάση τους αρχικούς συγκεκριμένους στόχους.
2. Θεσμοθέτηση των επιχορηγήσεων χορού και δημιουργία ειδικού λογαριασμού για τον χορό.
3. Δημιουργία εναλλακτικών δικτύων επιχορήγησης που θα λειτουργούν σε συνεννόηση με
Δήμους, Νομαρχίες, ΟΠΑΠ.
4. Κίνητρα σε ιδιωτικούς φορείς ώστε να διευρυνθεί η στήριξη από μη κρατικούς πόρους.
5. Μέριμνα για τη συνεχή παρουσία της σύγχρονης ελληνικής χορευτικής παραγωγής σε διεθνή φεστιβάλ και στην ελληνική περιφέρεια.
6. Ειδικό πλαίσιο για τη νομική και φοροτεχνική οργάνωση των καλλιτεχνικών σχημάτων και των υποχρεώσεών τους απέναντι στο κράτος με σκοπό την ενθάρρυνση της νέας παραγωγής (π.χ. μείωση της φορολογίας των ΑΜΚΕ από το 25% στο 10%).
7. Διαχωρισμός των επιχορηγήσεων σε: ομάδες, καλλιτέχνες (φυσικά πρόσωπα), θέατρα/χώρους/φορείς.
8. Σύσταση ξεχωριστών κατηγοριών επιχορηγήσεων για καλλιτεχνική παραγωγή, έρευνα/εκπαίδευση, περιοδεία, υλικοτεχνική υποδομή.
9. Προγραμματικές αιτήσεις: απόδοση του 50% του ποσού με την έναρξη της προετοιμασίας παραγωγής και εξόφληση του υπόλοιπου μέχρι το τέλος της.
*μέρος πρότασης όπως έχει κατατεθεί από την Κίνηση Μαβίλη